Beter laat dan nooit

Het is weer zover, ik heb besloten om Nederland weer tijdelijk te verlaten. Dit keer “maar” voor iets langer dan 1 maand. Toch was dit denk ik wel de lastigste keer om weg te gaan aangezien ik de alleeeeeerliefste moet missen.. Maar voor ik het weet ben ik weer in het koude Nederland denk ik!
Zaterdag 1 maart vertrokken we rond 11 uur van huis, ik zou de volgende dag om 11.40 uur aankomen en vliegen via Dubai. De eerste vlucht van Amsterdam naar Dubai ging prima. Na mijn stage op Schiphol een tour te hebben gehad in de A380 mocht ik er nu in vliegen. Wat een enorm ding. Eenmaal aangekomen in Dubai moest ik een paar uur wachten voor mijn vlucht naar Kaapstad. Ik zat in het vliegtuig naast een dikke Russische man die flink naar alcohol etc stonk. Hij was ook nog erg dik zodat hij half over mijn stoel zat, gatver.. Nadat we 2 uur onderweg waren richting Kaapstad kwam de piloot met de mededeling dat we terug moesten vliegen naar Kaapstad omdat het vliegtuig technische problemen had, heel fijn.. Dus weer 2 uur terug vliegen naar Dubai, daar weer 2 uur wachten op een ander vliegtuig en toen konden we eindelijk op weg naar Kaapstad. Ik heb toen meteen aan een andere Rus die voor ons zat in het vliegtuig gevraagd of hij wilde ruilen van plek en dat wilde hij dus was ik van die stinkerd af. Uiteindelijk kwam ik daar om 17:45 aan. Ik zou opgehaald worden door iemand van het hostel. Dit ging lekker op zn Afrikaans waardoor er om 20.00 uur eindelijk iemand me kwam halen en ik rond 22.00 uur (we moeten nog op andere mensen wachten en hun afzetten) in het hostel kwam waar ik 1 nacht zou slapen. Meteen douchen en naar bed dacht ik.. helaas deelde ik de kamer met 6 jongens en die dachten daar anders over haha. Wel gezellig maar ben uiteindelijk tijdens het kletsen toch in slaap gevallen.

De volgende ochtend werd ik om 08.30 alweer opgehaald voor een oriëntatie. We gingen naar het kantoor van de organisatie en krijgen daar eerst een presentatie over het vrijwilligerswerk. Vervolgens kwam er iemand van een reisorganisatie die ons vertelden over tours we kunnen doen. Deze moet ik maar snel boeken!! Na de lunch werden we opgehaald door Bill, een gepensioneerde Amerikaan die nu in Kaapstad woont en daar walking tours geeft. Heb ik toch nog een beetje van Kaapstad gezien voordat we naar de gastgezinnen gingen. Om 15.00 uur werden we opgehaald om naar onze gastgezinnen te gaan. Waar ik voor 3 weken ga blijven.

Ik zit in het gastgezin met een Russisch meisje. Zij is tegelijk aangekomen met mij en ze blijft hier 2 weken. Ze spreekt alleen amper Engels dus communiceren is erg lastig. Daarnaast is ze nog nooit naar het buitenland geweest dus dat maakt het extra spannend voor haar. Ze moet vaak huilen omdat ze het niet snapt of niet weet wat ze moet zeggen, wel zielig.. Het gastgezin is eigenlijk alleen een gastmoeder. Haar man is overleden en haar dochter is allang het huis uit. Het is een hele aardige vrouw en ze woont in een leuk huisje. Niet echt wat we gewend zijn in Nederland maar dat is ook logisch.

Dinsdag had ik mijn eerste “werkdag”. De crèche zit op 1 minuut lopen van het huis. Ik ga nu eerst voor 1,5 week op een andere locatie werken. De crèche zit in een huis van een familie die les geven met hulp van andere leraressen. Heel knap dat je je huis zo kan open stellen en alles opgeeft voor die kinderen. De groep waar ik nu bij zit zijn rond de 20 kinderen van 3 jaar. Zij worden voorbereid om naar school te gaan, een soort peuterspeelzaal dus. Alleen gaat het hier wel wat anders dan in Nederland. Ze mogen bijvoorbeeld niet zelf spelen met doen alles samen. De ruimte waarin in de kinderen zitten is ongeveer net zo groot als Laura’s slaapkamer. Ik voel me nog niet heel nuttig hier. Er zijn 3 leraressen die alles goed verdeeld hebben. Wanneer de ene met de kinderen liedjes aan het zingen is, is de andere het fruit aan het klaarmaken etc. De kinderen zijn ook heel verlegen. Ik had zo’n beeld in mijn hoofd dat ze allemaal op me zouden afstormen maar dit is niet het geval haha. Misschien dat dit bij de jongere kinderen wel het geval is, we zullen zien.

Dinsdag middag zijn we heel snel langs het strand gereden op weg naar Century City. Anna (het Russische meisje) had namelijk nog nooit een strand/zee gezien!!!! Snel wat foto’s gemaakt en toen door gereden naar Century City. Dit is het grootse winkelcentrum van heel Afrika. Ik zou me er denk ik wel 1 week kunnen vermaken, als ik geld zou hebben haha. Maar we zijn er maar even gebleven zodat ik internet kon kopen voor mijn telefoon aangezien ze hier geen wifi of iets hebben in het huis. We werden gebracht door Romeo (dit de neef van een vriendin van de hostmom haha). Zij heeft namelijk zelf geen auto. Hij wil ons overal naartoe brengen en dan betalen we hem wat geld voor benzine.

Ik wordt trouwens ook overal flink aangestaard hier op straat haha. Maar ja ik val ook nogal op denk ik. Ook roepen mensen dingen op straat zoals: Welkom in Cape Town. Toen we naar de supermarkt gingen vroeg een man of ik het meisje uit Nederland was. Dus ik dacht dat mijn hostmom hem kende maar ze kende hem niet haha. Wel grappig.

Woensdag ben ik ’s ochtends weer eerst gaan werken. Na het werk hebben we niet veel bijzonders gedaan. We hebben hier een beetje rond gelopen in de buurt en in de bieb hebben we een hostel geboekt voor dit weekend, want Anna en ik gaan dit weekend naar Kaapstad. ’s Avonds gingen we mee naar de kerk. De hostmom gaat 2 x per week naar de kerk en bid ook heel vaak per dag. Als we s’ ochtends naar de creche lopen gaat ze eerst voor ons bidden. Toen we in de kerk aankwamen waren ze al aan het bidden. Dit ging een beetje anders dan ik gewend ben. Iedereen (schreeuwt) door elkaar heen en bid dus voor zich zelf. Er zaten ook klein kinderen bij en ik was erg verbaasd dat ze niet moesten huilen aangezien je het vanaf buiten al kon horen. Daarna lazen we hele kleine stukjes uit de bijbel en vertelde de pastoor elke keer dingen. Ik kon het alleen niet zo goed volgen, de pastoor komt uit Kenia en heeft een zwaar accent. Het was in ieder geval heel anders dan de kerk in Nederland haha. Iedereen praat ook elke keer tussen door (Amen, Jesus.. etc.) het leek wel een interactieve dienst. Het is lastig om zo uit te leggen je moet er denk ik bij zijn geweest haha.

Die dag erna zijn we ’s middags na het werken naar de mall gegaan. Een hele ervaring om er te komen. We werden met 20 mensen in een taxi busje gepropt en het busje zag er uit alsof hij elk moment uit elkaar kon vallen. Gelukkig zijn we weer heel terug gekomen haha. Ik ga trouwens ook elke dag met de auto naar het werk. Ook dan wordt gewoon iedereen in 1 auto gepropt. Dan zitten we met 4 volwassen en nog 15 kinderen in 1 auto (die dus bedoeld is voor 5 mensen..). Ik vraag me echt af hoe vaak zoiets fout gaat..

Vrijdag middag zijn we na het werken met de bus vertrokken naar Kaapstad waar Anna en ik het weekend zouden verblijven. De bus zou ongeveer 45 min / 60 min duren en dit werd uiteindelijk ongeveer 1,5 uur. Maar ja dat kan ook niet anders voor minder dan €1 haha. Toen we aankwamen zijn we naar ons hostel gegaan. Oh my god wat een ervaring. Maar daar over straks meer. De vrouw achter de receptie wilde ons wel met de auto naar Seapoint brengen want ze moest toch haar dochter ophalen van school. Ze bleek de eigenaresse van het hostel te zijn sinds ongeveer 1 maand. Vanaf Seapoint zijn we toen naar het V&A Waterfront gelopen. Anna nog steeds onder de indruk van de zee aangezien ze dat niet gewend is haha. Eenmaal daar aangekomen hebben we daar wat rondgelopen en wat gegeten. Een hele leuke en levendige plek waar we de rest van het weekend nog veel zijn geweest. In het hostel hadden we die avond een privé kamer aangezien de dorm overboekt was. Ondanks dat hadden we allebei niet echt goed geslapen aangezien het super rumoerig was en het bed totaal niet lekker lag. De volgende ochtend zijn we na het ontbijt met de tour bus gegaan. Lekker toeristisch! Het plan was om de Tafelberg op te gaan maar helaas hing er boven de tafelberg een dikke wolk (terwijl het in de rest van de stad heerlijk weer was) dus besloten we om dat uit te stellen voor morgen. ’s Avonds hebben we ook nog de night tour gedaan met de bus. We reden naar Signal Hill, die bekend staat als mooie plek voor de zonsondergang. Wat ook zeker waar was! Toen we ’s avonds eenmaal terug kwam in het hostel kwam een verschrikkelijke nacht haha. We deelde de kamer met 7 jongens. Ik heb het idee dat sommige er permanent wonen ofzo, het waren in ieder geval een paar rare types. Er zaten ook 3 Engelse bij die gingen stappen. Nadat ze terug kwamen begon er eentje te kotsen, gelukkig hadden we een wasbak op de kamer maar het is toch niet zo’n fijn geluid om mee wakker te worden om 3 uur ’s nachts. Daarnaast zat er een dikke kuil in mijn matras en lag ik boven op een 3 persoonsstapel bed en wanneer degene onder mij bewogen dan ging alles alle kanten op. Uiteindelijk zijn we om half 8 maar opgestaan want slapen ging toch niet meer. Het plan was om zondag eerst naar Robben eiland te gaan en daarna de Tafelberg op. Helaas is dat mislukt. Het waaide zo hard dat de boot naar Robben eiland niet mocht varen en dat de kabelbaan naar de Tafelberg ook niet ging (er hing trouwens ook weer een dikke wolk boven, dus we hadden waarschijnlijk ook niks kunnen zien). Eigenlijk hebben we dus niet zo veel gedaan en het waaide op een gegeven moment ook zo hard dat je bijna niet op straat kon lopen dus dat we maar naar huis zijn gegaan. Nu ik dit typ zijn we weer terug in het huis. Mary (de hostmom) is naar de kerk en elke zondag zitten de kinderen uit de kerk dan hier omdat ze in de kerk zelf geen ruimte voor hun hebben. Dus zitten wij hongerig (het is nu 18:45) opgesloten in onze kamer haha.
Maandag hadden we na het werk een lekker relax dagje. Dat waren we aan toe! We zijn maandag naar de babies gegaan in de crèche dus niet meer naar de 3 jarige. Nu voel ik me eindelijk een beetje nuttig want er is genoeg te doen. Eten geven, luiers verschonen etc. maar natuurlijk ook knuffelen :). De dag erna was sportdag. Een grote chaos…. Alle crèches vanuit de omgeving kwamen naar het sportveld. Ze moesten eerst allemaal met een vlag van hun crèche een rondje lopen. Dit ging natuurlijk voor geen meter want probeer dat maar eens uit te leggen aan een kind van 2. Daarna moesten ze rennen, zaklopen etc. Het was echt een grote chaos, er kwamen namelijk ook ouders en zodra de kinderen hun ouders zagen gingen ze allemaal keihard huilen en wilde ze niet meer sporten haha. Om 12 uur mochten de allerkleinste naar huis en gingen Anna en ik mee. Het is trouwens echt niet te omschrijven hoe het er hier aan toe gaat op de crèche. Er zijn maar een paar bedjes voor de allerkleinste en de andere kinderen moet allemaal op een matje op de grond slapen. Bij de 3 jarige zag het er nog wel goed en nieuw uit maar hier is alles heel erg verouderd. Een van de leraressen heeft een gehandicapt kind die ook elke dag naar de crèche komt. Zij ligt dan of in een bedje of ze ligt in een veel te kleine maxi cosi waar ze met haar benen dubbel gevouwen ligt, zo zielig.. Maar het zou hier wel normaal zijn denk ik. Ook hebben bijna alle kinderen een heel slecht gebit en vaak stukken zwarte tand. Allemaal best moeilijk om te zien maar zij zijn natuurlijk niet anders gewend.

Woensdag bracht de vrouw die de “eigenaar” is van de crèche (haar huis dus) ons naar de basisschool. Anna zou hier eigenlijk vrijwilligerswerk gaan doen maar er was iets mis gegaan met haar plaatsing en het was beter dat ze met mij zou zijn omdat ze amper Engels spreekt. Daarom gingen we woensdag 1 ochtendje daar kijken. We begonnen met een tour in de garden. Ze hebben een vrij groot stuk grond waar ze planten groeien en groente en kruiden etc. die ze verkopen of zelf gebruiken. Best grappig om te zien. Daarna zijn we steeds ongeveer 15/30 minuten in een paar klassen gaan kijken namelijk grade 1 t/m grade 5. Sommige klassen waren heel rustig en zeiden niks, maar er waren ook klassen waar de kinderen heel nieuwsgierig waren en ons allemaal vragen stelde en onze camera’s helemaal geweldig vonden! Het zelfde gold voor de leraren, sommige waren heel geïnteresseerd terwijl andere ons gewoon in een hoekje laten zitten en niks zeiden. De klassen waren enorm vol. In elke klas zaten 30 tot 40 kinderen in. Respect voor die leraressen haha. Er zijn wel aparte regels, zo mogen ze bijvoorbeeld alleen om een bepaalde tijd naar de wc. Dan gaan ze met z’n alle in 1 rij staan (meisjes en jongens apart) en gaan ze allemaal tegelijk naar de wc, er is ook geen wc papier op de wc maar dit moeten ze meenemen vanuit het klas lokaal net als de zeep en een handdoek. Wanneer wij binnen kwamen en we zeiden ‘goodmorning’ stond de hele klas op en zeiden ze allemaal tegelijk: ‘goodmorning teachers, god bless you’. Alle kinderen noemen je ook meteen teacher. Het gaat in ieder geval heel anders dan in Nederland, maar het is heel lastig om dat zo op papier uit te leggen.

De volgende dag waren we gewoon weer op de crèche bij de babies. Alleen rond 10.00 uur nam die vrouw van wie het huis is Anna en mij mee naar het stand omdat ze ons wat wilde laten zien van de omgeving! Dus zijn we naar het strand gereden (Mnandi beach voor als iemand het wil googlen haha) en hebben daar wat rondgelopen en foto’s gemaakt natuurlijk. ’s Middags nam Romeo (de neef van een vriendin van Mary) ons mee naar Blouberg strand. Hier wilde ik graag naar toe omdat je vanaf dit strand een perfect uitzicht hebt over de Tafelberg. Dit was ook echt zo, het was super mooi en we hadden geluk met het weer want er was weinig wind. Dus wat mooie foto’s gemaakt en wat over het strand gelopen. Daarna bracht Romeo ons naar het huis van Mary’s dochter en hebben we daar avond eten gegeten.

Vrijdag ochtend ging de wekker heel erg vroeg. Anna werd namelijk opgehaald om 06.15 om op tour te gaan. Zij is nu klaar met het vrijwilligerswerk en gaat nog 3 dagen een tour doen en dan terug naar Moskou. Op zich konden we niet echt goed communiceren vanwege de taal maar het was toch fijn om iemand te hebben die ook ‘nieuw’ in het land is en natuurlijk een leeftijdsgenootje. Ook Anna was een beetje bang om te gaan, ze zei dat ze niet wist wat ze zonder mij moest doen omdat ik elke keer alles voor haar moest vertalen en toen we in Kaapstad waren elke keer zei waar we heen moesten etc. haha. Maar de tijd gaat heel snel en vandaag over 1 week ga ik ook al weer op tour. Dus nog maar 4 dagen werken.. de tijd vlieg echt! Vrijdag ging ik weer bij een andere crèche kijken. Namelijk die van de dochter van degene bij wie ik normaal gesproken ben. De moeder heeft dus haar eigen crèche en haar zoon en haar dochter hebben ook ieder hun eigen crèche. Allemaal in hun eigen huis. Deze crèche is voor kinderen van 2 t/m 4 jaar en daarnaast doen ze ook naschoolse opvang voor schoolkinderen. Zij heeft een iets groter huis en het ziet er allemaal wat beter uit dan bij haar moeder, maar de kinderen moeten alsnog op een dun matje op de grond slapen tussen de middag. De leraressen waren allebei heel aardig en wilde weer van alles weten over Nederland. Ook zeggen ze allemaal dat ze zou graag zouden willen reizen maar de meeste zijn zelfs nog nooit Kaapstad uit geweest of bijvoorbeeld de Tafelberg op.

In het weekend heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. Elke vrijdagavond komen en mensen van de kerk en de pastoor naar het huis van mijn hostmom om te bidden etc. Ze vroeg of ik ook mee wilde doen dus dat deed ik maar. Het begon rond 21.15 en was uiteindelijk rond 00.45 afgelopen. Het bidden ging weer net als de vorige keer, iedereen bid door elkaar heen en het lijkt alsof je op de markt staat ofzo iedereen schreeuwt. Ik stond maar verbaasd om me heen te kijken haha en vroeg me ondertussen af wat de buren wel niet moesten denken. Tussendoor werden er stukken uit de bijbel gelezen en daar vertelde de pastoor dan over en uiteindelijk deden we ook nog een soort avondmaal. Het was heel apart en ik kon niet alles volgen maar het was wel interessant om gezien te hebben.

Zaterdag gingen we naar een vriendin van mijn hostmom, zij heeft ook altijd vrijwilligers in huis, meestal 4 tegelijk. ’s Middags gingen we braaien of te wel barbecueën. Zij heeft ook een zwembad in de tuin maar er was iets mis gegaan met schoonmaken waardoor je er niet in kon zwemmen helaas. Dus hebben we de hele dag binnen gezeten, in Nederland zit iedereen met 1 zonnestraaltje meteen buiten maar hier zit iedereen de hele dag binnen haha. Mijn hostmom heeft ook geen tuin dus je kunt ook niet lekker in de tuin zitten. Zondagavond ging ik ook mee naar de kerk (mijn hostmom gaat dus op woensdag-, vrijdag- en op zondagavond naar de kerk. Op zondag is wel een kerkdienst er wordt dan ook gezongen etc (drumstel, keyboard etc.). Was ook wel interessant om mee te maken maar ik kon er niet zo veel van verstaan. Er was dit keer een gastspreker, een vrouw uit Kenia maar het accent was lastig te verstaan.
Die maandag was alweer de laatste week van het werken aangebroken. De vrouw van de crèche bracht me weer naar haar dochter. De leraressen zijn daar heel aardig alleen de kinderen slapen van 10 tot 13 dus ik voel me dan een beetje nutteloos aangezien ik daar pas rond 9 uur aankwam. Dus heb ik dinsdag gevraagd of ik gewoon bij de babies mocht blijven en dat mocht gelukkig. Alle leraressen daar vragen of ik ze mee wil nemen naar Nederland haha. Ik heb niet zo heel veel meer te vertellen over de crèche aangezien het allemaal heel gewoon aan het worden is.

Ondertussen is het alweer donderdag wanneer ik dit typ en heb ik net afscheid genomen op de crèche. Het was best moeilijk om al die lieve babies achter te laten en ik heb echt super veel respect voor de leraressen en de eigenares die dit werk doen. De eerste kinderen komen ’s ochtends al rond 05.00 uur en de laatste gaan rond 18.00 uur ’s avonds weg. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen mijn huis zo openstellen. Ik was (samen met Anna dan) de eerste vrijwilliger die ze hadden gehad en het was voor hun een goede ervaring geweest. Voor mij ook gelukkig! Ook al zit ik nu wel met een dikke verkoudheid op bed aangezien bijna alle kinderen lekkere snotneuzen hadden en mij daarmee hebben aangestoken.. Hopelijk voel ik me morgen beter want ik wordt om 07.00 uur alweer opgehaald om op tour te gaan!

Hopelijk heb je het kunnen volhouden om dit te lezen haha 